Οι γλάροι κρώζουν πάνωθε μου
απ’ ακρογιάλι σαν περνώ
μήνυμα να ’ναι καταιγίδας;
Μονολογώ: Σε Αγαπώ…
Αγέρας παίρνει, αγέρας φέρνει
έτσι ανταλλάσουμε φωνές·
παίρνουν τις λέξεις μου μαζί τους
και τις σκορπούν στη διαδρομή τους.
Μην και τις άκουσες;
Μένω μ’ αυτήν την αγωνία
και των φωνών τους το ξυράφισμα
με το νόημα – που δεν καταλαβαίνω-
μέσα μου να εισχωρεί σαν να μεταλαβαίνω
Ήχο ν’ αλλάζει, μορφή και χρώμα
να σχηματίζει δική σου εικόνα
μέσα σε σύγχυση και με συγκίνηση
νεύμα μου κάνει με οικεία κίνηση…
-
Κι εγώ…
