Μετρώ το
χρόνο με τις Κυριακές που φεύγουν
Μία και
σήμερα φτάσαμε τις οκτώ…
Ζεις το παρόν
σου, ζω τα σήμερα που τρέχουν
Σε ένα δρόμο
δίχως εύρυθμο σκοπό.
Μετρώ το
χρόνο με τις Κυριακές παρέα
Το που να
βρίσκεσαι άγνωστο και σ’ αυτές.
Τι τάχα
σκέφτεσαι; τι κύματα έχεις θέα;
Είσαι καλά; ή
κάνεις άλλα κι άλλα θες;
Μετρώ
αποστάσεις, διαδρομές μέσα στη μνήμη
Όλες τις
έκανα μονάχη στη σιωπή
Στις πιο πολλές
ήσουν απών ή σαν αγρίμι
Εμφανιζόσουν
ως παρόν από φυγή.
Μου ήσουν τα
πάντα αλλ’ ένα τίποτα η μοίρα
Λίγες στιγμές
με άφηνε να το γευτώ
Για να
λυπάμαι πιο μετά σα να ’μουν χήρα,
Σαν ορφανό που
αποζητάει σπιτικό.
Μετρώ το
χρόνο με τις Κυριακές χαμένες
Βρίσκω μονάχα
κάπου-κάπου αναλαμπές
Από
υποσχέσεις σε τσιγάρα τυλιγμένες
Και τις αφήνω
πια εκεί να ζουν το χθες.
Μ.Α.
