Σαββατόβραδο

Σάββατο βράδυ με τα φώτα πληγωμένα

Βραδιάζει πλέον κάθε μέρα στις επτά

Γίναν τα όνειρα καΐκια σαπισμένα

Και ξεχασμένα σε μιαν άγνωστη στεριά



Σάββατο βράδυ πάνω απ’ τα άδειο μου ποτήρι

Και το μπουκάλι με κοιτάζει ειρωνικά

Η σκέψη τρέχει σαν καινούριο τρεχαντήρι

Πάνω από κύματα σ’ απύθμενα νερά



Να ’σουνα εδώ και πάλι

Να σε σφίξω στην αγκάλη

Κι ένα βλέμμα είναι αρκετό

Να ’μασταν οι δυο μας ένα

Με προορισμό λιμένα

Που στους κάβους γράφει «Σ’ αγαπώ»



Να ’σουνα εδώ το κρύο

Που μ’ αγγίζει σαν αστείο

Που το γκρέμισε νους και καρδιά

Θα έκαιγε τα περασμένα

Δεν θα έλειπε κανένα

Φως απ’ τη θολή μου τη ματιά



Κορώνη, 22.8.2012

Η μουσική στο βίντεο έρχεται κόντρα με τον ήχο των στίχων μου, αλλά ας πάμε και λίγο έτσι, έτσι...για αλλαγή... :)

T' αυγερινού

Ένα μου όνειρο το όνομά σου

Και η αξία του παντοτινή

Ήλιος κι ασέληνη νύχτα η ματιά σου

Φωτιά και ξάστερο πνεύμα η πνοή



Η παρουσία σου μες στα σκοτάδια

Της μαύρης ύπαρξης που διανύω

Βάλσαμο κι άνοιξη στα φυλλοκάρδια

Λουλούδι που άνθισε μόνο για δύο



Κρατώ την έγνοια σου κρατώ την όψη

Του αυγερινοστόχαστου γλυκιά μιλιά

Απ’ τα σημάδια μου η μόνη κόψη

Μ’ αγάπη που έγινε κι από φιλιά



Χαρίζω τ’ όνομα δίνω κι εμένα

Δεν μου χρειάζονται έχω ψυχή

Εκείνο που ήθελα ήταν εσένα

Μα με αρνήθηκες για μια στιγμή



Κι αν πρώτη έφυγα, πίσω από βέλο

Κι αν δεν περίμενα ούτε λεπτό

Γνώμη που άλλαξες, είναι που θέλω

Αγάπη ακέραιη, μόνο αυτό