Σάββατο βράδυ με τα φώτα πληγωμένα
Βραδιάζει πλέον κάθε μέρα στις επτά
Γίναν τα όνειρα καΐκια σαπισμένα
Και ξεχασμένα σε μιαν άγνωστη στεριά
Σάββατο βράδυ πάνω απ’ τα άδειο μου ποτήρι
Και το μπουκάλι με κοιτάζει ειρωνικά
Η σκέψη τρέχει σαν καινούριο τρεχαντήρι
Πάνω από κύματα σ’ απύθμενα νερά
Να ’σουνα εδώ και πάλι
Να σε σφίξω στην αγκάλη
Κι ένα βλέμμα είναι αρκετό
Να ’μασταν οι δυο μας ένα
Με προορισμό λιμένα
Που στους κάβους γράφει «Σ’ αγαπώ»
Να ’σουνα εδώ το κρύο
Που μ’ αγγίζει σαν αστείο
Που το γκρέμισε νους και καρδιά
Θα έκαιγε τα περασμένα
Δεν θα έλειπε κανένα
Φως απ’ τη θολή μου τη ματιά
Κορώνη, 22.8.2012
Η μουσική στο βίντεο έρχεται κόντρα με τον ήχο των στίχων μου, αλλά ας πάμε και λίγο έτσι, έτσι...για αλλαγή... :)
