Και η αξία του παντοτινή
Ήλιος κι ασέληνη νύχτα η ματιά σου
Φωτιά και ξάστερο πνεύμα η πνοή
Η παρουσία σου μες στα σκοτάδια
Της μαύρης ύπαρξης που διανύω
Βάλσαμο κι άνοιξη στα φυλλοκάρδια
Λουλούδι που άνθισε μόνο για δύο
Κρατώ την έγνοια σου κρατώ την όψη
Του αυγερινοστόχαστου γλυκιά μιλιά
Απ’ τα σημάδια μου η μόνη κόψη
Μ’ αγάπη που έγινε κι από φιλιά
Χαρίζω τ’ όνομα δίνω κι εμένα
Δεν μου χρειάζονται έχω ψυχή
Εκείνο που ήθελα ήταν εσένα
Μα με αρνήθηκες για μια στιγμή
Κι αν πρώτη έφυγα, πίσω από βέλο
Κι αν δεν περίμενα ούτε λεπτό
Γνώμη που άλλαξες, είναι που θέλω
Αγάπη ακέραιη, μόνο αυτό
