Πέμπτη 29 Νοεμβρίου 2012

Dream of Flying







Τη ζωή συλλαβίζω

Μια στιγμή δεν ορίζω

Νοσταλγία στη μοναξιά

Θα ρθει η μερα

Να πετάξω μακριά



Κι έρχονται τα όνειρα τις νύχτες με πονούν

Κι έρχονται τα σύννεφα το φως τους κατακτούν

Έρχεται η άνοιξη δίχως προορισμό

Έρχοντα τα μάτια σου που δεν μπορώ να δω

Έρχονται τα μάτια σου

Έρχονται τα μάτια σου

Έρχονται τα μάτια σου

Που δεν..

Έρχονται τα μάτια σου

Έρχονται τα μάτια σου

Έρχονται τα μάτια σου που δεν μπορώ να δω



Τη ζωή ατενίζω

Απ το φως σου γεμίζω

Ελπίδες μου κρατουν συντροφιά

Θα ρθει η μέρα

Να πετάξω ψηλά



Κι έρχονται τα όνειρα τις νύχτες με πονούν

Κι έρχονται τα σύννεφα το φως τους κατακτούν

Έρχεται η άνοιξη δίχως προορισμό

Έρχοντα τα μάτια σου που δεν μπορώ να δω

Έρχονται τα μάτια σου

Έρχονται τα μάτια σου

Έρχονται τα μάτια σου

Που δεν..

Έρχονται τα μάτια σου

Έρχονται τα μάτια σου

Έρχονται τα μάτια σου που δεν μπορώ να δω



Κι έρχονται τα όνειρα τις νύχτες με πονούν

Κι έρχονται τα σύννεφα το φως τους κατακτούν

Έρχεται η άνοιξη δίχως προορισμό

Έρχοντα τα μάτια σου που δεν μπορώ να δω

Έρχονται τα μάτια σου

Έρχονται τα μάτια σου

Έρχονται τα μάτια σου

Που δεν..

Έρχονται τα μάτια σου

Έρχονται τα μάτια σου

Έρχονται τα μάτια σου που δεν μπορώ να δω



Τη ζωή ζωγραφίζω

Με χαρές που χαρίζω

Θα μαι εκει που θα θες αγκαλιά

Θα ρθει η μέρα

Να βρεθούμε κοντά

Κοντά.

                                                                   αφιερωμένο
















Τετάρτη 14 Νοεμβρίου 2012

Τακτοποίηση



Χρόνος αντιστρεφόμενος.

Τα χείλη ξέχασαν τη γλώσσα

εκείνη τα δόντια

το πόσο όμορφα κρυβόταν κι έπαιζε μαζί τους.

Χρόνος νηνεμίας.

Μία απόφαση καλά ριζωμένη

όπου υπάρχει θέληση.

Τα όντα εντός μου ξεκουράζονται.

Τα όντα είναι εγώ στις διαλύσεις μου.

Απόψε μαζεύτηκαν γύρω από την κοιτίδα της ζωής μου.

Καπνίζουν την πίπα της ειρήνης

σαν να βρίσκονταν σε καταυλισμό

καταμεσής ενός δάσους, μεσάνυχτα,

λίγο μετά τη μάχη

κι εγώ ησυχάζω

μαζεύω τις κλωστές μου απ' τα μανίκια,

τα μπατζάκια, το πέτο της καρδιάς,

κυρίως από εκεί.



'Ολα τακτοποιούνται με τον καιρό

όλα παίρνουν τη θέση τους

ακόμα και αυτή η πολύπλοκη ζωή μας

τελειώνει.







Σάββατο 3 Νοεμβρίου 2012

Όσα ποτέ δεν είπαμε



Πόσο όμορφοι οι αγροί το φθινόπωρο, με τον ήλιο ακόμα να λάμπει,

Μα εμείς σαν τυφλοί τ’ απαρνιόμαστε, γιατί ο θάνατος μέσα μας λάμνει•

Κι αν με κόπο τα χείλη μας σκάσουμε, κι αποδεχθούμε την εύθυμη μέρα,

Τα σωθικά μας βαριά ματώνουνε, γιατί δεν λέμε την αλήθεια ως πέρα.



Της αγάπης της πρώτης η φλόγα μας τέμνει, με το φως ριζωμένο βαθιά•

Κι απ’ το ψέμα του πόνου η αγωνία μας μένει, ο κόσμος μην δει την νυχιά.

Έτσι χρόνια η ζωή μας ξεφτίζει πίσω από μάσκες και ήχους γιορτής,

Καθώς η καρδιά μας από θλίψη σαπίζει, απ’ τις πράξεις αυτές της σιωπής.



Το μόνο που αντλούμε μια κουτή υπερηφάνεια, από ένα στήθος που σπάει η καρδιά•

Πόσο ο κόσμος θα έμοιαζε αλήθεια στα ουράνια αν φανερώναμε τα σωθικά!

Όμως ζούμε ανταλλάσσοντας τ’ ολοζώντανο ψέμα μεταξύ μας σαν κάτι ιερό,

Ενώ τρώει της καρδιάς μας τις χρονιές ένα-ένα, κάθε τι που κρατάμε κρυφό.



Θυσία το σώμα σε λερό βωμό γέρνει, ή ναό απώτερης γης,

Εις υγείαν των δογμάτων κρασί στα φέρετρα φέρνει, θεαθήναι μιας τάχα γιορτής•

Έτσι νικάμε κι αντέχουμε με μια ξέμακρη μνήμη, τα καταφέρνουμε παραδόξως καλά,

Όμως οι καρποί του αιώνα πεθαίνουν χειμώνα απ’ τον πάγο που σπάει την καρδιά.


                                               Henry Lawson
                              Μετάφραση :  Μαρία Ανδρεαδέλλη



Μη χάσετε αυτήν την ερμηνεία...! Μοναδική J.H. .

Παρασκευή 2 Νοεμβρίου 2012

Λόγια Αγάπης


Απόψε τρεμοσβήνουνε τ’ αστέρια
στη φύση έχει πέσει σιγαλιά
στα όνειρα ψάχνω τα δυο σου χέρια
μέσα στο νου μου αστράφτει μια ματιά.

Απ’ όλα όσα πόθησα να ζήσω
ήσουν εσύ το πιο αληθινό
μια νύχτα σαν ετούτη εγώ θα σβήσω
όπως κομήτης που διαπερνά τον ουρανό.

Κι αν είν’ θολό απόψε το φεγγάρι
είναι που χάνεται κι αυτό στο παρελθόν
η μνήμη ήρθε πάλι να με πάρει
να ξαναζήσω όλα εκείνα στο παρόν.

Αγαπηθήκαμε στη μέση ενός πελάγους
μα η βάρκα μας εζήλεψε πολύ
γι’ αυτό και μας θρυμμάτισε σαν πάγους
λίγο μετά το δεύτερο φιλί.

Κι αν είν’ θολό απόψε το φεγγάρι
και αν μακριά μου ο χρόνος σ’ έχει πάρει
μέσα σ’ αυτό βλέπω ξανά το πρόσωπο σου
και λόγια αγάπης ψιθυρίζω στο λαιμό σου.
Από το δίσκο Θάρρος ή Αλήθεια... αφιερωμένο στον άνθρωπο που είναι... και το Θάρρος και η Αλήθεια :)