Απόψε τρεμοσβήνουνε τ’ αστέρια
στη φύση έχει πέσει σιγαλιά
στα όνειρα ψάχνω τα δυο σου χέρια
μέσα στο νου μου αστράφτει μια ματιά.
Απ’ όλα όσα πόθησα να ζήσω
ήσουν εσύ το πιο αληθινό
μια νύχτα σαν ετούτη εγώ θα σβήσω
όπως κομήτης που διαπερνά τον ουρανό.
Κι αν είν’ θολό απόψε το φεγγάρι
είναι που χάνεται κι αυτό στο παρελθόν
η μνήμη ήρθε πάλι να με πάρει
να ξαναζήσω όλα εκείνα στο παρόν.
Αγαπηθήκαμε στη μέση ενός πελάγους
μα η βάρκα μας εζήλεψε πολύ
γι’ αυτό και μας θρυμμάτισε σαν πάγους
λίγο μετά το δεύτερο φιλί.
Κι αν είν’ θολό απόψε το φεγγάρι
και αν μακριά μου ο χρόνος σ’ έχει πάρει
μέσα σ’ αυτό βλέπω ξανά το πρόσωπο σου
και λόγια αγάπης ψιθυρίζω στο λαιμό σου.
