Χρόνος αντιστρεφόμενος.
Τα χείλη ξέχασαν τη γλώσσα
εκείνη τα δόντια
το πόσο όμορφα κρυβόταν κι έπαιζε μαζί τους.
Χρόνος νηνεμίας.
Μία απόφαση καλά ριζωμένη
όπου υπάρχει θέληση.
Τα όντα εντός μου ξεκουράζονται.
Τα όντα είναι εγώ στις διαλύσεις μου.
Απόψε μαζεύτηκαν γύρω από την κοιτίδα της ζωής μου.
Καπνίζουν την πίπα της ειρήνης
σαν να βρίσκονταν σε καταυλισμό
καταμεσής ενός δάσους, μεσάνυχτα,
λίγο μετά τη μάχη
κι εγώ ησυχάζω
μαζεύω τις κλωστές μου απ' τα μανίκια,
τα μπατζάκια, το πέτο της καρδιάς,
κυρίως από εκεί.
'Ολα τακτοποιούνται με τον καιρό
όλα παίρνουν τη θέση τους
ακόμα και αυτή η πολύπλοκη ζωή μας
τελειώνει.
