I
Ποιος είσαι;
Εσύ με τα μενεξεδένια μάτια
και το περπάτημα της αλεπούς νύχτα
να πλησιάζεις και να λυπάσαι
μαζί μου
Εσύ από έναν άλλο κόσμο ερχόμενος
συμπορευόμενος τη μεγάλη αλήθεια
της πληγής μου
Ποιος είσαι;
Ποιος είσαι εσύ
που περνάς θάλασσες κι ουρανούς
για να σταθείς μια στάλα στον απέναντι τον δρόμο
κι απ’ το παράθυρο μου το ανοιχτό
δίχως κουρτίνα
να δεις τι χρώμα έχουν τα ντουλάπια μου
και οι τοίχοι και η τύχη μου
αδιάφορα να μου σφυρίζει
Ποιος είσαι;
Τυφλώθηκαν τα μάτια μου
κι άλλο δεν βλέπουν από έναν άγονο κλαυθμό
στην μετώπη του ανθρώπου
Τι ζητάς;
Τι στ’ αλήθεια ζητάς
σ’ αυτόν τον νέο κόσμο σου
από εμένα;
Μ.Α.
