Δεν έμεινε μέρα χωρίς να θρηνήσω την ύπαρξη
Μακριά απ’ το κέρας της Αμάλθειας
Ζωή έφηβη
Έβλεπα τα μηδενικά να πέφτουν από τον ουρανό
Ένα-ένα
Σ’ ένα τοπίο ασέληνο
Σε ένα τόπο κέρινο
Έμαθα να μεθώ
Ώστε ν’ αγγίζω το φως πριν φύγει
Σκληρή δούλεψη σε ασμίλευτο καιρό
Χρόνια πέρασαν για να δω πως
Δεν έμεινε μέρα να πενθώ
Όλα καμένα
