Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου 2012

Ας κρατηθούμε

Σαν τι να είναι εκείνο που σου επιτρέπει να κρατιέσαι ζωντανός και όρθιος όταν όλα έχουν χαθεί;

Η ελπίδα; η αγάπη; η πίστη; το όραμα; όλα αυτά; τίποτα από αυτά αλλά κάτι άλλο;
Ισχνές αγελάδες, κρίση, πόλεμοι, απεργίες, απολύσεις, δυσθυμία, αυτοκτονίες, ξενιτεμός.

Σάββατο βράδυ. Δεν βρίσκω θέση να παρκάρω. Τις άλλες μέρες οι δρόμοι γύρω από το σπίτι άδειοι, σχεδόν όλες οι μεριές δικές μου, μου φωνάζουν να διαλέξω που θέλω να αράξω.
Απόψε κάνω κύκλους γύρω από το τετράγωνο. Γύρω από τα τετράγωνα, τα τρίγωνα, τις πλατείες. Κάνω γύρους γύρω από τη ζωή μου. Το μυαλό μου γυρίζει κυκλικά και ενίοτε ελλειπτικά.

Τι είναι αυτό που σε κάνει να ξεχνάς τα πάντα ενώ τα θυμάσαι όλα και να γράφεις…να γράφεις…να γράφεις…όσα ποτέ δεν θέλησες να πεις;

Η γη ακόμα γυρίζει;
Ας κρατηθούμε από κάπου.
Κάποτε θα επιστρέψει.