Δευτέρα 7 Οκτωβρίου 2013

Άγνωστος Χ...



Να ’σαι τάχα ένα πνεύμα στης  ζωής μου τη ζάλη;
Να 'σαι λέει ένα ρόδο από κήπο ανθηρό;
Να 'σαι  λέξη  κρυμμένη που στα στήθη της πάλλει
το φιλί το ατόφιο;  ένα κύμα αλμυρό;

Να ’σαι άραγε αχτίδα απ’ αγάπη χαμένη;
Να ’ σαι ό,τι μου κρύβει ή κρατά φανερό
μία μοίρα- υπόγειο νερό που σωπαίνει
ώσπου βρει τη μιλιά της σε καινούργιο καιρό;

Να ’σαι τάχα η ελπίδα που στα σπλάχνα κοιμίζω
κι όταν χάδι ζητάω την ξυπνώ κι είναι εκεί;
Να ’ σαι όλο το φως που στον κόσμο αντικρίζω;
Να ’σαι τάχα η αγάπη; της καρδιάς μου η ψυχή;







Το ξετύλιγμα του Άγνωστου Χ... σε πλήρη εξέλιξη... !