Με καίει πανσέληνο φως απόψε.
Μακριά
απ’ την ύλη σου
Πελαγίσιο
κορμί
στην
άμμο τη φλόγα απίθωσα
τα
στήθη ερήμωσα
να
σε δεχθούν.
Ιερή
εικόνα απ’ τα βάθη
της
μνήμης
Απουσία
Κείτομαι
στο σκοτάδι
κι
η λαγνεία
Ανελέητα
μου
δαγκώνει καρπούς.
Άδειε
Πανσέληνε δίσκε
της
μοναξιάς τα σημάδια μου
Δείξε
να
πάρω χώμα να λουστώ
κι αποκαΐδι
να
γίνω
Σβήνοντας…
Απουσία
γράφω
Ζώσα
νεκρή
Αντιγράφω
Παλιό
Φιλί
στα
χείλη
να
θυμίζει
Ζωή…
M.A.
