Γύρισες πάλι αλλού το βλέμμα
κάνεις πως δεν βλέπεις, πως δεν ακούς
μα εγώ αφουγκράζομαι μέσα στο αίμα
ήχους του πάθους και της πειθούς.
Γύρισες κι έκλεισες χίλιες σελίδες
φόρεσες δέρμα, σκούρα γυαλιά
μέσα σου κάρφωσες μύριες λεπίδες
κι είπες τελείωσαν τώρα όλα πια.
Μα όπως άλλοτε θα έρθεις πίσω
ξέρεις καλά τι σου ’μαι εγώ
και τι είσαι εσύ θα σου απαντήσω
δίχως ελάχιστο εγωισμό.
Είσαι η αλήθεια μου, παράπονο μου
είσαι τ’ αστέρι μου στον ουρανό
ήρθες και φώλιασες στο όνειρο μου
κι ας ήταν άπιαστο και μακρινό.
Είσαι ο άνεμος που ’χω στα χείλη
που ψιθυρίζει στη σιγαλιά:
Η αναζήτηση είναι παιχνίδι
για ερωτευμένους που ζουν φωτιά.
Είσαι τ’ απόγιομα μέσα στο δάσος
το ηλιοβασίλεμα στην αμμουδιά
και η αγάπη μου στέκεται βράχος
όσο το κύμα σου κι αν τη χτυπά.
Καλή Πανσέληνο!
