Τα χρόνια μου

Τα χρόνια μου νιφάδες

πλέκανε τρελό χορό με τον αγέρα

κι ακουμπούσαν στιγμιαία

την πρόσοψη της καρδιάς μου

πριν γίνουνε γλυφό νερό

τα καταπιώ και φύγω.

Τα χρόνια μου

καπνός από αγρούς καμένους

που ήταν δάση

που ήταν ομορφιά

που ήταν πόθος

Πόθος τα δέντρα μου

τα κλαδιά τους και τα άνθη τα μελλούμενα

και τα φύλλα τα πετούμενα και η γύρη

τα χρόνια μου

Τα χρόνια μου

κλεισμένα, κλεμμένα

κρυμμένες ευωδιές

στου βίου το σκόνισμα

κάτω απ’ τις ράγες των τρένων

στη φθαρμένη άσφαλτο των δρόμων

στις λακκούβες με τα λασπόνερα

τα χρόνια μου

παρακαλούσαν τον ήλιο στη θάλασσα

και το φεγγάρι ν’ ανατείλει απ’ το βουνό

πριν το κύμα ξοφλήσει

τα χρόνια μου

Τα χρόνια μου

σιγόβρασαν στη λήθη και στο θάνατο

προτού αποχωρήσουν.

Από την ανέκδοτη συλλογή μου: το Τέλος της Θλίψης